خوشا آن مسافر که منزل ندارد / که دل دارد و پای در گل ندارد / رسیدن، به عشق است آری، که گفته است / که عاشق شدن کار با دل ندارد؟ / رسیدن چه نزدیک و ماندن چه دور است / و این راه جز عشق، حاصل ندارد / شهیدان همان جاده‌ای را گذشتند / که تا انتها دور باطل ندارد / به دریا رسیدن نصیب شهیدی است / که دلبستگی نزد ساحل ندارد / خوشا آن شهیدی که گمنام ماند و /که ردی میان مقاتل ندارد / خوشا آن شهیدی که هنگام رفتن / به دل ترسی از خشم قاتل ندارد / سرش را بریدند و در زیر لب گفت / فدای سرت، سَر که قابل ندارد / من از کربلا با توام حضرت عشق! / بفرما بمیرم! نگو دل ندارد / بفرما بمیرم بفرما بسوزم / چه آتش چه شمشیر، مشکل ندارد