مردان خدا را سزاوار نیست که سر و سامان اختیار کنند و دل به حیات دنیا خوش دارند . مگر نه اینکه کمال ایمان در هجرت و جهاد در راه خداست ؟ هجرت بریدن از خانه و شهر و دیار و زن و فرزند و هر آنچه که آدمی را اسیر و زمین گیر می کند و جهاد دل کندن از خویش است. یعنی آخرین حجابی که میان بنده و محبوب حائل می شود. آن که هنوز اسیر تعلقات و دلبسته عادات است کجا می تواند پای در فضای عالم قدس بگشاید ؟!